Afgelopen vrijdag heeft Jan Eijken afscheid genomen van de Schilderswijk. Ruim 12 1/2 jaar heeft hij als coördinator van het pastoraat van de Willibrordparochie gewerkt. Nu moest hij wegens geldgebrek vertrekken. Dat is een groot gemis voor de Schilderswijk! Met hart en ziel was hij verbonden aan het pastoraat in de Schilderswijk. Ik ben blij dat ik Jan als collega heb leren kennen. Zo wie zo zijn de Katholieken hier in de Schilderswijk aanwezig op een manier waar wij als evangelisch georienteerde protestanten veel van kunnen leren. Heel ontspannen weten zij relaties aan te gaan met van alles en iedereen hier in de buurt om in elk geval iets goeds te kunnen doen.
De manier waarop Jan afscheid genomen heeft paste helemaal in zijn stijl: het werd een symposium waar alle belangrijke dingen die hij belangrijk vond voor de Schilderswijk nog eens gezegd moest worden. De titel van het symposium was 'geloof en religie in de Schilderswijk, een sociale factor van betekenis'. Jan hield ons nog eens voor dat de Schilderswijk niet te begrijpen is zonder rekening te houden met de religie van de mensen. En dat integratie pas echt goed kan verlopen wanneer mensen de mogelijkheid krijgen om vanuit de eigen identiteit zich thuis te gaan voelen. Het overheidsbeleid van vandaag is helaas niet gericht op integratie maar op assimilatie. Jan is een bruggenbouwer geweest in de Schilderswijk die mensen aan elkaar verbonden heeft. Jan verbond het werk dat hij gedaan heeft aan Johannes 4, het gesprek bij de bron van Jezus met een Samaritaanse vrouw. Een gesprek tussen een Jood en een Samaritaan over geloof had zo makkelijk kunnen ontaarden in het bestoken van elkaars verschillende leerstellingen. Dat gebeurde niet, het gesprek werd een gesprek over het hart, over wat een mens echt nodig heeft. Zo kom je verder en ontstaat er vreugde uit de ontmoeting.
Jan gaat nu verder werken in Scheveningen en Schipluiden, een hele andere omgeving dan de Schilderswijk. Ik wens hem toe dat hij ook daar kan bruggenbouwen. En dat zijn voorbeeld anderen inspireert om te werken in de Schilderswijk. Ik houd in elk geval vast het beeld van het gesprek van Jezus en de Samaritaanse vrouw bij de bron: het gaat elke keer weer om die ontmoeting van mens tot mens, van hart tot hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten