bike & faith

Afgelopen weekend met een groepje mannen de Ardennen ingetrokken. Hoofdschotels waren mountainbiken en geloofsverdieping. Ik mocht zorgen voor de momenten van geloofsverdieping. Een flinke mountainbiketocht is goed om je hoofd leeg te maken! Kamperen bij 2 a 3 graden is iets minder geschikt om goed uit te rusten ;-). Thema van de geloofsverdieping was 'onderweg met Jezus'. We hebben gekeken naar wat de leerlingen van Jezus onderweg van hem meekregen en leerden. De laatste dienst van zondagmorgen hebben we stilgestaan bij de uitdaging die we zien voor onszelf in ons dagelijks leven. Voor mezelf heb ik daar ook goed over nagedacht. Ik zie het als een heerlijke uitdaging om tijdens mijn sabbatical tijd te nemen voor God en nieuwe inspiratie op te doen. Mijn verlangen is om straks weer geïnspireerd en met enthousiasme te kunnen preken over wat ik ontdekken mag van God en leiding te geven aan de Havenkerk. Ik zie ook hoe belangrijk het is om sterke vriendschappen te hebben. Om te kunnen delen met anderen wat je ontdekt en waar je mee worstelt. Ik ben niet zo heel goed in het onderhouden van vriendschappen, maar ik heb het wel nodig! Daarom alleen al geweldig goed om af en toe met een groepje mannen er op uit te gaan om samen dingen te doen die echt wat van je vragen. Deze eerste 'bike & faith chalange' was meer dan geslaagd. Voor herhaling vatbaar!

klooster

Vorige week heb ik doorgebracht in het Benedictijner klooster in Vaals. Voor mij was het een eerste kennismaking om als gast in een klooster te verblijven. Ik wilde mijn sabbatical graag beginnen in het klooster om zo direct in een ander ritme te komen. Dat is in een klooster niet moeilijk. De monniken in Vaals houden er 8 gebedstijden per dag op na, te beginnen om 5 uur 's ochtends waarna het doorgaat tot 21 uur 's avonds. De eerste anderhalve dag had ik nog last van onrust, wilde ik steeds iets gaan doen wat in het klooster niet mogelijk was, maar na die anderhalve dag ervoer ik rust en ruimte om me over te kunnen geven aan het ritme van het klooster. Bij vertrek voelde ik een zekere heimwee, ik had moeite om de plek weer los te laten en weg te gaan.
Ondertussen ben ik een aantal dagen verder. Wat heeft het kloosterbezoek mij nu opgeleverd? Voor mij persoonlijk in elk geval een stimulans om discipline aan te brengen in mijn dagritme. Buiten het klooster hoef ik geen 8 gebedstijden per dag aan te houden, maar 3 maal daags lijkt mij voor een dominee geen ongezonde gewoonte: gewoon de dag beginnen met God, halverwege de dag even rust te nemen om stil te staan bij wat God aan het doen is en in de avond een terugblik op de dag en afsluiting. Het lijkt mij al een immense opgave om dat mee te nemen in mijn leven, maar wel waard om me voor in te spannen.
Het andere wat ik meeneem uit het klooster is dat mijn inspanning ook weer relatief is. In het klooster gaat het gebed maar door dag in dag uit, jaar in jaar uit. Wekelijks bidden deze monniken alle psalmen. Voor mij is het een bevrijdende gedachte dat als het in het gewone leven een tijd niet lukt om te bidden dat het daar wel door gaat. Daarom is het goed dat er een paar van dit soort kleine gemeenschappen zijn: mensen die zich hebben toegewijd aan het gebed. Ze doen het voor ons.

Sabbatical

Vandaag begint mij 'sabbatical'. De Havenkerk heeft me in totaal 3 maanden vrij gegeven om uit te rusten en God te zoeken. Omdat ik 3 maanden lang vind om te overzien heb ik het in 2 stukken geknipt: nu eerst 2 maanden en in september nog een maand. Voordeel is daarbij dat de vrijheid over een half jaar is uitgesmeerd. Ik werk in de zomervakantie wanneer er geen vervelende vergaderingen zijn, ga dan ook nog eens op vakantie, en heb dan nog steeds het vooruitzicht van een maand vrij in september.
Regelmatig is me de vraag gesteld: wat ga je dan doen? Ik vind het moeilijk om daar antwoord op te geven. Ik heb wel een stapeltje boeken aangeschaft, maar geen studieprogramma gemaakt. Het moet echt een tijd worden van opnieuw zoeken naar God. Wat ik me heb voorgenomen is dat ik een dagboek bij houd om op te schrijven wat ik denk te horen.
In de kerk wilden ze me daar kennelijk wel in stimuleren. Al vonden ze mijn gerichtheid op ontvangen niet genoeg. Als cadeau kreeg ik gisteren een opschrijfboekje met pen én een soort van reukofferaltaar. Het 'altaar' is gevuld met reukwerk en kan in brand gestoken worden. Dat is de hulp voor mijn gebeden. Het opschrijfboekje is bedoeld om de antwoorden op te schrijven. Ik ben heel benieuwd wat de komende weken mij gaat brengen. Ik heb er zin in. En ik maak vast wel wat mee wat ook mooi is om op deze plaats te delen.
Maar eerst duik ik vanaf morgen even een weekje onder om in de goede modus te komen voor deze sabbatsperiode.

The Passion en Pasen

Donderdagavond zag ik de uitzending van The Passion. Ik vond het een mooie vertolking van het lijdensverhaal door artiesten waar de kerkgangers van de Havenkerk mee weglopen. Verbaasd en verrast was ik door het einde met een opgestane Jezus boven in de Erasmusbrug. Worstelend met mijn Paaspreek denk ik: zo had het toch moeten zijn! De opgestane Jezus die zich triomfantelijk vertoont in Jeruzalem op het plein bij Pilatus of in de tempel voor het hele volk en de priesters. Net zoals Danny de Munk daar bovenop de brug te zien was voor heel die menigte die net nog braaf mee had staan roepen voor Pilatus 'kruisig hem'.
Morgen preek ik over de eerste 8 verzen van Marcus. Dat is toch wel andere koek met een einde in angst en verwarring: vrouwen die bang wegvluchten en niemand iets vertellen over wat ze hebben gezien. De Opgestane zelf zijn we dan nog niet tegen gekomen. Is dat Pasen? Ik hou van een evangelie dat krachtig proclameert: Jezus is opgestaan, Hij leeft! Toch ben ik blij dat het Paasverhaal van Marcus in de bijbel staat. Een verhaal dat gaat over een duidelijk teken, maar in eerste instantie geeft het alleen maar verwarring in plaats van blijdschap. Zoals wij het in de wereld van vandaag vaak hooguit moeten doen met een enkel teken zonder Jezus tastbaar tegen te komen. Een verwarrend geloof, zeker als je geconfronteerd wordt met ellende en dood waardoor geloof alleen vragen oproept en geen antwoorden geeft.
Jezus verscheen na zijn dood niet aan de massa, slechts aan enkele volgelingen. Toch heeft de opstanding zoals in the passion vertolkt werd afgelopen donderdag ook zijn waarde. Zeker als je bedenkt wat Danny de Munck zong als opgestane: 'kom als de wind'... the passion eindigde met pinksteren.