woensdag 13 juni 2012

Ogen niet sluiten voor mensenhandel

Vanmiddag op een bijeenkomst geweest voor kerkelijke voorgangers over slachtoffers van mensenhandel. Mensenhandel is een groeiend probleem. Wereldwijd zijn er ongeveer 30 miljoen slachtoffers. 30 miljoen mensen die op deze manier beroofd zijn van hun door God gegeven menselijke waardigheid. In Nederland komt het meer voor dan we willen geloven. Ook in de Havenkerk zien we mensen die slachtoffer zijn van mensenhandel. De bijeenkomst van vanmiddag was vooral bedoeld om kerken bewust te maken dat ze een rol kunnen spelen in het signaleren van mensenhandel. Maar ook is de kerk belangrijk om aandacht te vragen voor de slachtoffers in verkondiging en gebed. We kregen daar een goed voorbeeld van in een toespraak van Ineke Bakker die ons er op wees hoe God het opneemt voor de rechteloze in de wereld. En hoe Jezus onvoorstelbaar hard oordeelt over hen die zich vergrijpen aan de kleinen van deze wereld. Vanuit 'De Haven' uiteraard veel te maken gehad met slachtoffers van vrouwenhandel. Elk verhaal is schrijnend. Elk slachtoffer van mensenhandel is een mooi schepsel van God dat geschoffeerd wordt. Daar moet aandacht voor zijn en blijven in de kerk. De kerk heeft een opdracht om op te komen voor de zwakken en een gastvrij thuis te bieden als zij toevlucht zoeken in de kerk. Daar zijn we kerk voor!

maandag 11 juni 2012

Verrassing

Gisteren voor het eerst weer terug in de kerk na 2 maanden studieverlof. Leuk om iedereen weer te zien, fijn om aan de mensen in de kerk iets te laten zien van waar ik de afgelopen 2 maanden in gedachten mee bezig ben geweest.
De grote verrassing zat hem in de middagdienst van half 2. Ongeveer anderhalf jaar geleden zijn we met deze groep begonnen als start voor een nieuwe 'huisgemeente' omdat onze eerste middagsamenkomst van buurtbewoners te groot was geworden. Bijna een jaar lang hebben we gewacht op mensen die zouden komen. Soms was er een enkeling, vaak ook niemand. En maar uitnodigen en uitnodigen... gistermiddag zat het rond de tafel helemaal vol. Niemand van de mensen waar we oorspronkelijk ons best voor hebben gedaan om ze uit te nodigen, maar wel meer dan 10 mensen uit de buurt die samen met mij intensief zochten naar antwoorden op de vraag waar je God kunt vinden. Ik was onder de indruk van de oprechtheid van geloof en van het respect voor elkaar van deze groep. Een wat meer traditionele vorm van kerkzijn past niet bij hen, maar blijkbaar wel een kleine groep waar aandacht is en ruimte voor ieders 'bijzonder' zijn. Echt kerk!

donderdag 7 juni 2012

Weer aan de slag

Het eerste deel van mijn sabbatical zit er op. 2 maanden heb ik vrij gehad en verschillende dingen gedaan. Belangrijke doelen voor mij waren uitrusten en nieuwe inspiratie opdoen. In september volgt nog een maand waarin studie meer centraal staat. In elk geval is het heerlijk geweest om eens 2 maanden niet met het dagelijks werk bezig te zijn geweest. Met veel plezier heb ik in de kleine 20 jaar dat ik dominee ben het evangelie verkondigd, pastoraat bedreven en achtereenvolgens gewerkt aan de tot standkoming van de Haven en de Havenkerk. Mooi werk, maar ook confronterend vanwege de hardnekkigheid van het kwaad (wat zich trouwens niet alleen buiten mij bevindt). Ik ben in elk geval uitgerust en heb er zin in om nu weer aan de slag te gaan! Maar hoe zit het met de inspiratie? Waardoor ben ik verrast? Wat heb ik gevonden of ontdekt? Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk daar antwoord op te geven. Een paar dagen in het klooster waren een verademing. Wat is het daar, afgesloten van de wereld en in het eeuwenoude ritme van dagelijkse gebeden, vanzelfsprekend om te geloven in de aanwezigheid van God. Die vanzelfsprekendheid vind ik in het gewone dagelijkse leven niet, en was er ook niet in de ontspannen afgelopen weken.
Toch heb ik wel een aantal dingen geleerd die ik mee wil nemen de komende tijd. Allereerst vanuit het klooster een stukje discipline en regelmaat. Dag in dag uit, jaar in jaar uit gaan de monniken door met hun vaste rituelen van gebeden, of het ze nu raakt of niet. En wat blijkt? Juist in die omgeving lijkt de aanwezigheid van God vanzelfsprekend. Een hele kluif voor mij als chaotisch mens om regelmaat en discipline in mijn leven op te bouwen, maar ik wil er voor gaan.
Verder ben ik er mee geconfronteerd dat ik wat ouder wordt. Ik begon deze 2 maanden met de gedachte dat ik op zoek wilde naar een nieuwe uitdaging, maar ik heb ervaren dat ik niet meer zo op zoek ben naar wat nieuws, maar eerder verlangen heb om vast te houden, een soort heimwee naar wat voorbij gaat. Misschien heeft het er mee te maken met dat ik ervaar dat het leven onzekerder is dan ik wel heb gedacht. Ik heb ook maar de gedachte toegelaten dat 'God' minder vanzelfsprekend is dan ik vroeger in mijn leven heb ervaren. Rondstruinen in mooie natuur (prachtige reizen naar Schotland en IJsland) en lezing van de Bijbel geeft niet automatisch een ontmoeting met God. Waar is God? Hoe is hij te kennen? Ik moet erkennen dat God groter en onvoorspelbaarder, daardoor ook minder kenbaar is dan ik eerder wel heb gedacht.
Waar ik wel erg veel plezier aan heb gehad is dat ik weer eens, op bescheiden schaal nog, bezig ben geweest met theologie. Als ik dan toch nieuwe uitdagingen zie waar ik mee aan de slag kan (en die zie ik) dan gaat het om het volgende: naast de eerder genoemde aanscherping van de discipline is dat een vernieuwde en versterkte toewijding aan de buurt van de Havenkerk: de mensen om wie het eigenlijk gaat, de mensen die in onze samenleving niet in tel zijn. Ik geloof dat Jezus zich juist verbonden heeft aan de mensen 'die het niet hebben' en dat daarom de kerk ook geroepen is om daar verbondenheid te zoeken. In Nederland is dan nauwelijks een mooiere werkplek voor een pastor mogelijk dan de plek die ik heb! En ik heb er veel zin in om deze roeping ook weer opnieuw theologisch te doordenken. Hoe en wat dat precies inhoud weet ik nog niet. Maar volgens mij is het hard nodig om theologisch door te denken op de simpele vraag hoe Jezus aanwezig is en wil zijn in de wereld van vandaag.