woensdag 22 december 2010

Wat gedachten bij een kerstmaal

Ik heb gisteren op een heerlijke manier kerst mogen vieren. Samen met een paar ex-prostituees en hun maatjes heerlijk gegeten en gezongen. Een prachtig concept trouwens: stichting de Haven (http://www.stichtingdehaven.nl/) koppelt vrouwen die uit de prostitutie zijn gestapt aan een maatje. Deze vriendschap ondersteunt deze vrouwen in hun nieuwe leven. Ik vond het leuk om voor deze groep de kerstmeditatie te verzorgen. Er waren een paar vrouwen bij uit Afrika. Ik heb ze verteld hoe een Nigeriaanse vrouw ooit gebeden heeft dat 'de Haven' er zou komen. Zij was een vurige vrouw. In het begin dat ik met mijn maatje de straat introk was zij een steun voor ons. We moesten altijd even binnenkomen bij haar om de bijbel te lezen en te bidden. En zij kon ook bidden. Het ene gebed ben ik nooit vergeten. 'Lord' bad ze, 'there is so much fish in this street. Please give them a boat!' Dit gebed van deze prostituee heeft ons goed 15 jaar geleden geïnspireerd om een stichting te vormen en geld te werven voor een centrum waar prostituees terecht kunnen.
De gedachte aan deze vrouw brengt mij bij een boek wat ik onlangs gelezen heb: Zeg dat je bij hen hoort van Uwem Akpan. Het is heel beklemmend boek geschreven door een Afrikaanse priester. Een echte aanrader voor ieder die iets van binnenuit over Afrika wil lezen. Ik heb er een bespreking van gepubliceerd in Opbouw. In die boekbespreking heb ik een andere ervaring met deze Nigeriaanse vrouw van 15 jaar geleden beschreven. De bespreking is hier te vinden.

woensdag 15 december 2010

De kerstboom

In de Havenkerk staat een kerstboom. Nu stond er andere jaren ook wel eentje, maar dat was een kleine kunstboom met een bonte verzameling aan ballen erin die pijnn deed aan je ogen. Dit jaar is het anders. Nu staat er een schitterende boom, gewoon helemaal af!
Daar heeft iemand voor gezorgd. Een dame van bijna 70 die sinds 4 jaar in de kerk komt. Vroeger als kind ging ze ook naar de kerk. Héél streng was het daar, volgens haar. In elk geval was de kerk helemaal buiten beeld geraakt. Tot ze een paar jaar geleden in aanraking kwam met de Havenkerk. Ze heeft haar plekje nu gevonden. Dat ging niet helemaal vanzelf. Maar ondertussen heeft ze haar rust gevonden en vinden anderen het fijn dat ze er is.
Deze dame heeft een zoon. 2 jaar geleden gebeurde er een wondertje. Nadat ze jarenlang niet met elkaar om waren gegaan herstelde het contact. Deze zoon heeft een prachtige cadeauwinkel in het sjieke gedeelte van de Haagse binnenstad, bij paleis Noordeinde om de hoek. In deze tijd voor kerst schittert zijn winkel van alle mogelijk denkbare mooie spullen die je voor kerst kunt kopen. Moeder vond het tijd worden dat de Havenkerk eens een mooie kerstboom kreeg. Samen zijn ze naar het Malieveld gegaan om die mooie boom te kopen. Zoonlief heeft een verzameling mooie bijelkaar passende kerstballen uit zijn winkel gehaald en samen zijn ze naar de kerk gegaan om de boom neer te zetten en op te tuigen. Deze prachtige boom is een kerstverhaal op zich.

vrijdag 10 december 2010

Nationale Synode

Nationale SynodeVandaag begint de Nationale Synode in Dordrecht. Een paar honderd vertegenwoordigers van verschillende protestantse kerken zullen bijeen komen om samen te spreken wat ons als kerken bindt. Het is de bedoeling om zo een signaal af te geven vanuit de kerken naar de samenleving. Ik zal er ook bij zijn als één van de deelnemers.
Laat ik voorop stellen dat ik het goed vind dat mensen uit verschillende kerken elkaar ontmoeten en samen spreken. Maar ik verwacht er niet veel van als signaal naar de samenleving. Voor kerkmensen kan het signaal belangrijk zijn, maar ik denk dat het signaal aan niet kerkelijk meelevende mensen voorbij zal gaan. Als het daarom moet gaan zijn we 20 jaar te laat! Toen was het argument van de kerkelijke verdeeldheid nog iets wat mensen tegenhield om zich bezig te houden met geloof. Vandaag niet. Vandaag gaat het er veel meer om dat de kerken warme gemeenschappen weten te creëren waar geloof authentiek beleefd wordt. Het gesprek door kerkleiders aan de top is minder belangrijk dan de inzet van gewone christenen voor een beetje zichtbare liefde in hun eigen buurt.
Ik geloof er niet zo in dat Nederland warm wordt van die paar honderd mensen samen in een koude kerk. Met die reserve ben ik er wel bij. Want het blijft goed om als christenen van verschillende kerken samen te spreken over wat ons bindt in ons geloof. Graag voer ik het gesprek over hoe we vandaag als kerken betekenisvol midden in de samenleving kunnen staan.

woensdag 1 december 2010

Van activiteiten naar relaties

Waar draait het om in de kerk? We doen vaak heel veel dingen. Dat geldt ook voor de Havenkerk. We organiseren de hele week door verschillende activiteiten. Ze hebben allemaal een mooi doel om mensen een warme plek te geven in contact met anderen en in contact met God. Maar al die activiteiten moeten worden georganiseerd. Er moeten mensen voor gevonden worden. Soms is dat best vermoeiend. En in alle drukte kan je elkaar (en jezelf) makkelijk vergeten.
Gelukkig is de Havenkerk dan nog een kerk met een minimum aan vergaderingen. Ik ben uiteindelijk toch veel tijd kwijt aan vergaderingen, maar die zijn bijna allemaal in het kader van samenwerking met anderen. Je vraagt je dan wel een beetje af wat de waarde van het samenwerken is als er zoveel tijd aan besteed moet worden…
Soms heb ik het idee dat we het verkeerd doen in de kerk. We organiseren activiteiten, terwijl het in de kerk gaat
om relaties. Daarom zijn we in de Havenkerk begonnen met kringen. Ieder die op een of andere manier betrokken is bij de Havenkerk is ingedeeld in een kring. Deze kringen zijn heel verschillend van elkaar. Er zijn kringen die ongeveer functioneren als een kleine huiskerk, maar ook kringen die als kring verantwoordelijk zijn voor een activiteit in de kerk. In elk geval heeft elke kring als doel het bevorderen van de verbondenheid met elkaar. De kring is ook de plek waar we de uitdaging willen aangaan om verbonden te zijn als mensen die heel verschillend zijn. De Havenkerk bestaat uit mensen die extreem verschillen van elkaar, van analfabeet en dakloze tot dokter en advocaat. In de kring willen we proberen elkaar te ontmoeten en van elkaar te leren.
Daarnaast blijft het belangrijk dat we activiteiten organiseren. Het is goed dat mensen uit de Schilderswijk elkaar ontmoeten en samen iets doen. Daarom blijven we maaltijden organiseren, koffieochtenden en ontmoetingsochtenden voor jonge moeders; een kinderclub en een tienerclub etc. Maar goed… ook dat zijn activiteiten die het mogelijk maken dat mensen verbonden raken met elkaar.


maandag 22 november 2010

Kom naar Den Haag

Lange tijd hebben christenen zich niet zo op hun gemak gevoeld in de stad. Dat is duidelijk te zien aan de ontwikkeling van de kerken in de stad. Van grote kerken die er vroeger waren is maar weinig overgebleven. Maar er is een kentering. Leven en wonen in de stad is hip. En kerken in de stad hebben nieuwe uitdagingen ontdekt om aanwezig te zijn in de stad en juist daar het koninkrijk van God zichtbaar te maken. Geweldig om als christen te wonen in een mooie stad en mee te kunnen werken aan die prachtige uitdaging van de kerk.
Ook in Den Haag wordt de uitdaging van de stad door de kerken gezien en opgepakt. Dat bleek zaterdag toen meer dan 60 mensen uit verschillende kerken van Den Haag afgekomen waren op een minisymposium van Den Haag in beweging voor Jezus Christus (www.denhaag-inbeweging.nl). Den Haag in beweging voor Jezus Christus bestaat nu nog uit een klein groepje mensen die graag willen dat de kerken visie krijgen voor kerkstichting en kerkvernieuwing. Ik vind het mooi om deel uit te kunnen maken van dit groepje, en ik vond het zaterdag helemaal mooi om te zien dat er zo veel mensen waren die ons verlangen voor de kerken in Den Haag delen!
We hebben ons laten inspireren door ons voorbeeld uit Amsterdam (Amsterdam in Beweging voor Jezus Christus). Dit is een netwerkverband van 8 gemeenten die samen ondertussen 7 nieuwe kerken hebben geplant. Siebrand Wierda vertelde ons over de ontwikkelingen in Amsterdam. Wat mij het meest heeft aangesproken in zijn verhaal is dat je geen grote kerk hoeft te zijn om de uitdaging van gemeentestichting aan te gaan. In elk geval was een deel van de kerken die een nieuwe gemeente heeft gesticht helemaal niet groot en krachtig. In tegendeel, voor hun gevoel stonden ze met de rug tegen de muur. Ze hadden geen andere keuze dan vernieuwen (herstarten of iets nieuws stichten) of verdwijnen. Vanuit de visie dat ze als kerk een opdracht hadden om het licht van het evangelie te laten schijnen in hun stad zijn ze aan de slag gegaan! Dat zou ik ook heel graag willen zien voor Den Haag. Het vraagt wel een andere manier van denken in de kerk. We zullen moeten leren denken in het belang van de stad in plaats van in het belang van onze eigen kerken.
We hebben ons ook laten uitdagen door Bram Dingemanse. Hij hield ons voor dat we als kerken elkaar moeten opzoeken in de stad om samen te werken in ons dienen van Christus en om Christus weer present te stellen in de stad door plaatsen van hoop te creëren, plaatsen waar in concrete daden de liefde van Christus zichtbaar wordt.
Ik zie voor de Havenkerk een mooie rol in de uitdaging die er ligt. Als kerkstichting die nu 5 jaar oud is hebben we al veel ervaring opgedaan als beginnende kerk. Daar kunnen we andere kerken mee helpen. Maar zelf staan we ook weer voor nieuwe uitdagingen om met het evangelie van Jezus Christus dieper de Schilderswijk in te gaan en te zoeken naar kerkvormen die aansluiten bij de mensen in de buurt.
Ik zie voor verschillende kerken en voor vele christenen een rol weggelegd om de uitdaging in Den Haag aan te gaan. Zaterdag kwam ter sprake dat het goed zou zijn als christenen verhuizen naar Den Haag en als ze er al wonen overwegen er te blijven (ook als gezin). Wonen in de stad is hip, christen zijn in de stad is dubbelhip. Je mag genieten van het bruisende van de stad én van de bruisende kerk in de stad. Ik zou zeggen: kom naar Den Haag!

woensdag 17 november 2010

5 jaar Havenkerk

5 jaar bestaat de Havenkerk nu. Een mijlpaal. 5 jaar waarin veel gebeurd is, waarin mijn visie op hoe we kerk zijn veranderd is. In de laatste week van oktober hebben we een feestje gevierd vanwege dit lustrum. Nu na dit feestje vind ik het een mooi moment om met deze blog te beginnen. Dat markeert de verandering van mijn visie op de Havenkerk. Wat heb ik in de afgelopen 5 jaar gezien? Er was groei van de kerk: mensen uit de buurt zijn tot geloof gekomen en hebben zich laten dopen. Fantastisch. Ook enthousiaste christenen van verschillende kerkelijke achtergrond hebben zich aangesloten. Ook prachtig. Maar wat we zagen is dat het aantal buurtmensen in de kerkdiensten niet is gegroeid. Er is langzamerhand een scheiding ontstaan tussen de zondagmorgen en de rest van de week. De diensten zijn nog steeds eenvoudig en laagdrempelig, toch komen op zondagmorgen vooral jonge mensen met goede opleiding, buurtmensen komen vooral op andere tijdstippen in de kerk bij de maaltijd of een kleine groep. Daar moeten we van leren.
Toen we 5 jaar geleden begonnen was mijn ideaal voor de Havenkerk dat we helemaal één zijn als kerk, iedereen gelijk. Maar mensen zijn niet allemaal gelijk, ook niet in hun behoefte aan kerk. Dit vraagt om een manier van kerkzijn die past bij de verschillen. Daar zijn we nu volop mee bezig. Vorige week kwam ik een uitspraak van Alan Hirsch tegen dat 95% van de kerken zich richt op 40% van de bevolking. Mensen in de Schilderswijk passen niet in dat plaatje van die 40%. Maar hoe laagdrempelig wij ook proberen te zijn, onze zondagochtenddiensten zijn toch op die 40% gericht. Daarom zijn we begonnen met het creëren van kleine groepen waar mensen uit de Schilderswijk zich wel thuis voelen, groepen waar de hoger opgeleiden ook hun functie hebben maar waar de sfeer wordt bepaald door de mensen uit de buurt. Zo is de zondagmorgendienst steeds meer een samenkomst van ontmoeting en bemoediging geworden voor mensen die ergens in de kerk verantwoordelijkheid dragen. Naast die zondagmorgensamenkomst zijn er nog verschillende andere samenkomsten waar mensen God en elkaar ontmoeten.
Het verlost ons van de kramp dat we bepaalde mensen liever niet zagen komen in de kerk. Nu is iedereen welkom, ook de goedopgeleide toegewijde christen die zich in wil zetten in de samenleving. Ze hoeven niet meer bang te zijn dat ze anderen in de kerk in de weg zitten. En laten we maar eerlijk zijn: deze mensen hebben we ook nodig! We verwelkomen graag mensen in de kerk die toegewijd de Heer willen dienen en samen met ons het licht van Jezus Christus willen laten schijnen in de Schilderswijk. Daarom ook een blog - om iets zichtbaarder te zijn. Er gebeuren zo veel mooie, leuke, grappige en ernstige dingen in een kerk in de Schilderswijk! Gewoon jammer als dat niet verteld wordt.