Vandaag de filmpjes en foto's bekeken van mijn prestatie zaterdag in de Amstel Gold Race. Op die filmpjes ziet het er nog best florisant uit hoe ik op de fiets zat! En ik moet zeggen: hoe verder de finish van zaterdagmiddag achter me ligt, hoe beter ik me voel over de geleverde prestatie! Het is in elk geval prettig nadat ik vorig jaar heb moeten afstappen in 'Limburgs Mooiste' dat ik zonder al te veel problemen de 150 km heb kunnen uitrijden. Iets beter getraind en iets beter uitgerust geeft veel voldoening. Nu de vorm vast weten te houden voor de volgende uitdaging: in het Hemelvaartsweekend de Galibier en de Madeleine op!
Van de profs een dag later heb ik niets gezien. Ik had wat beters te doen: een prachtige doopdienst in de Havenkerk van een vrouw die na veel omzwervingen in haar leven Jezus heeft gevonden. Opgegroeid als Jehova's Getuige, beland via een relatie in het Hindoeïsme, is ze uiteindelijk via haar huidige man bij Jezus uitgekomen. Ze gaf er een prachtig getuigenis over.
Trouwens, als ik er even over nadenk, past de toertocht misschien wel beter bij het beeld van de wedloop uit Hebreeën 12 dan een wedstrijd waar er maar eentje kan winnen. Met tientallen tegelijk kwamen we zaterdagmiddag aan op de Cauberg. Duizenden andere renners waren ons al voorgegaan. Toch kwamen we de finish over als overwinnaars. Prachtig om de finish te passeren terwijl je naam wordt genoemd: Peter Strating uit Den Haag. Even het gevoel dat je iets geweldigs hebt gepresteerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten