Vandaag begint de Nationale Synode in Dordrecht. Een paar honderd vertegenwoordigers van verschillende protestantse kerken zullen bijeen komen om samen te spreken wat ons als kerken bindt. Het is de bedoeling om zo een signaal af te geven vanuit de kerken naar de samenleving. Ik zal er ook bij zijn als één van de deelnemers. Laat ik voorop stellen dat ik het goed vind dat mensen uit verschillende kerken elkaar ontmoeten en samen spreken. Maar ik verwacht er niet veel van als signaal naar de samenleving. Voor kerkmensen kan het signaal belangrijk zijn, maar ik denk dat het signaal aan niet kerkelijk meelevende mensen voorbij zal gaan. Als het daarom moet gaan zijn we 20 jaar te laat! Toen was het argument van de kerkelijke verdeeldheid nog iets wat mensen tegenhield om zich bezig te houden met geloof. Vandaag niet. Vandaag gaat het er veel meer om dat de kerken warme gemeenschappen weten te creëren waar geloof authentiek beleefd wordt. Het gesprek door kerkleiders aan de top is minder belangrijk dan de inzet van gewone christenen voor een beetje zichtbare liefde in hun eigen buurt.
Ik geloof er niet zo in dat Nederland warm wordt van die paar honderd mensen samen in een koude kerk. Met die reserve ben ik er wel bij. Want het blijft goed om als christenen van verschillende kerken samen te spreken over wat ons bindt in ons geloof. Graag voer ik het gesprek over hoe we vandaag als kerken betekenisvol midden in de samenleving kunnen staan.
Wellicht is de fragmentatie van de kerken, een manier om het machtsdenken af te breken? Die ene Nationale Kerk heeft veel te veel macht. Kwetsbaarheid is veel beter. En zo kan de fragmentatie ons helpen om te vertrouwen op degene die alle macht al heeft. We hoeven geen krachten te bundelen.
BeantwoordenVerwijderenPieter