The Passion en Pasen

Donderdagavond zag ik de uitzending van The Passion. Ik vond het een mooie vertolking van het lijdensverhaal door artiesten waar de kerkgangers van de Havenkerk mee weglopen. Verbaasd en verrast was ik door het einde met een opgestane Jezus boven in de Erasmusbrug. Worstelend met mijn Paaspreek denk ik: zo had het toch moeten zijn! De opgestane Jezus die zich triomfantelijk vertoont in Jeruzalem op het plein bij Pilatus of in de tempel voor het hele volk en de priesters. Net zoals Danny de Munk daar bovenop de brug te zien was voor heel die menigte die net nog braaf mee had staan roepen voor Pilatus 'kruisig hem'.
Morgen preek ik over de eerste 8 verzen van Marcus. Dat is toch wel andere koek met een einde in angst en verwarring: vrouwen die bang wegvluchten en niemand iets vertellen over wat ze hebben gezien. De Opgestane zelf zijn we dan nog niet tegen gekomen. Is dat Pasen? Ik hou van een evangelie dat krachtig proclameert: Jezus is opgestaan, Hij leeft! Toch ben ik blij dat het Paasverhaal van Marcus in de bijbel staat. Een verhaal dat gaat over een duidelijk teken, maar in eerste instantie geeft het alleen maar verwarring in plaats van blijdschap. Zoals wij het in de wereld van vandaag vaak hooguit moeten doen met een enkel teken zonder Jezus tastbaar tegen te komen. Een verwarrend geloof, zeker als je geconfronteerd wordt met ellende en dood waardoor geloof alleen vragen oproept en geen antwoorden geeft.
Jezus verscheen na zijn dood niet aan de massa, slechts aan enkele volgelingen. Toch heeft de opstanding zoals in the passion vertolkt werd afgelopen donderdag ook zijn waarde. Zeker als je bedenkt wat Danny de Munck zong als opgestane: 'kom als de wind'... the passion eindigde met pinksteren.