Weer aan de slag

Het eerste deel van mijn sabbatical zit er op. 2 maanden heb ik vrij gehad en verschillende dingen gedaan. Belangrijke doelen voor mij waren uitrusten en nieuwe inspiratie opdoen. In september volgt nog een maand waarin studie meer centraal staat. In elk geval is het heerlijk geweest om eens 2 maanden niet met het dagelijks werk bezig te zijn geweest. Met veel plezier heb ik in de kleine 20 jaar dat ik dominee ben het evangelie verkondigd, pastoraat bedreven en achtereenvolgens gewerkt aan de tot standkoming van de Haven en de Havenkerk. Mooi werk, maar ook confronterend vanwege de hardnekkigheid van het kwaad (wat zich trouwens niet alleen buiten mij bevindt). Ik ben in elk geval uitgerust en heb er zin in om nu weer aan de slag te gaan! Maar hoe zit het met de inspiratie? Waardoor ben ik verrast? Wat heb ik gevonden of ontdekt? Eerlijk gezegd vind ik het moeilijk daar antwoord op te geven. Een paar dagen in het klooster waren een verademing. Wat is het daar, afgesloten van de wereld en in het eeuwenoude ritme van dagelijkse gebeden, vanzelfsprekend om te geloven in de aanwezigheid van God. Die vanzelfsprekendheid vind ik in het gewone dagelijkse leven niet, en was er ook niet in de ontspannen afgelopen weken.
Toch heb ik wel een aantal dingen geleerd die ik mee wil nemen de komende tijd. Allereerst vanuit het klooster een stukje discipline en regelmaat. Dag in dag uit, jaar in jaar uit gaan de monniken door met hun vaste rituelen van gebeden, of het ze nu raakt of niet. En wat blijkt? Juist in die omgeving lijkt de aanwezigheid van God vanzelfsprekend. Een hele kluif voor mij als chaotisch mens om regelmaat en discipline in mijn leven op te bouwen, maar ik wil er voor gaan.
Verder ben ik er mee geconfronteerd dat ik wat ouder wordt. Ik begon deze 2 maanden met de gedachte dat ik op zoek wilde naar een nieuwe uitdaging, maar ik heb ervaren dat ik niet meer zo op zoek ben naar wat nieuws, maar eerder verlangen heb om vast te houden, een soort heimwee naar wat voorbij gaat. Misschien heeft het er mee te maken met dat ik ervaar dat het leven onzekerder is dan ik wel heb gedacht. Ik heb ook maar de gedachte toegelaten dat 'God' minder vanzelfsprekend is dan ik vroeger in mijn leven heb ervaren. Rondstruinen in mooie natuur (prachtige reizen naar Schotland en IJsland) en lezing van de Bijbel geeft niet automatisch een ontmoeting met God. Waar is God? Hoe is hij te kennen? Ik moet erkennen dat God groter en onvoorspelbaarder, daardoor ook minder kenbaar is dan ik eerder wel heb gedacht.
Waar ik wel erg veel plezier aan heb gehad is dat ik weer eens, op bescheiden schaal nog, bezig ben geweest met theologie. Als ik dan toch nieuwe uitdagingen zie waar ik mee aan de slag kan (en die zie ik) dan gaat het om het volgende: naast de eerder genoemde aanscherping van de discipline is dat een vernieuwde en versterkte toewijding aan de buurt van de Havenkerk: de mensen om wie het eigenlijk gaat, de mensen die in onze samenleving niet in tel zijn. Ik geloof dat Jezus zich juist verbonden heeft aan de mensen 'die het niet hebben' en dat daarom de kerk ook geroepen is om daar verbondenheid te zoeken. In Nederland is dan nauwelijks een mooiere werkplek voor een pastor mogelijk dan de plek die ik heb! En ik heb er veel zin in om deze roeping ook weer opnieuw theologisch te doordenken. Hoe en wat dat precies inhoud weet ik nog niet. Maar volgens mij is het hard nodig om theologisch door te denken op de simpele vraag hoe Jezus aanwezig is en wil zijn in de wereld van vandaag.