Ninevé

Vandaag een intrigerend boek gelezen: Nineve van Rick de Gier. De hoofdpersoon van Nineve is Daniel die in een benauwd evangelisch milieu is opgegroeid waar de deuren naar de wereld gesloten zijn. Maar als Daniel met popmuziek in aanraking komt maakt hij een soort bekering naar de wereld. Het komt tot een breuk met de wereld waar hij uitkomt. Maar in zijn nieuwe wereld van films en muziek blijft zijn verleden hem steeds achtervolgen. Hij wordt tegen zijn zin in zanger/songwriter van een band met de prachtige naam The revival songbook, waarvoor hij liedjes maakt die geïnspireerd zijn op Opwekkingsmelodieën.
Ninevé wijst natuurlijk op het verhaal van Jona. Jona is iemand die vlucht voor zijn roeping. Zo ervaart Daniël tegen wil en dank zijn leven ook telkens weer. Hij sluit zich in zijn kamer op als Jona in de walvis.
Ik vond het een beklemmend boek omdat het scherp dwaasheid van de (evangelische) kerkcultuur laat zien. Een kerkcultuur die ook als Jona vlucht voor zijn roeping door zich afzijdig van de wereld te laten. Maar het is ook een boek die voorzichtig een perspectief laat zien. Op de laatste bladzijde wordt Daniel in een apart tafereel meegevoerd door Jezus in een bloedrode Cadillac. Het laatste stukje lopen ze een berg op. Daniel snapt niet helemaal wat hem overkomt. Hij denkt dat het einde van de wereld gekomen is en dat zijn rol is uitgespeeld. Maar Jezus nodigt hem uit een bijrol op zich te nemen. Vanaf de berg laat Jezus de stad zien waar hij op dat moment is (Vancouver) en wijst hem op de schoonheid ervan. Zo komt het boek weer terug bij het begin waar de laatste verzen van het bijbelboek Jona als een motto staat opgetekend.
Het boek rekent af met kerkcultuurtjes. Het doet me een beetje denken mijn wereld van vroeger: met een vleugje humor herken ik de discussies op de jeugdvereniging en de films van de koffiebar. Intrigerend vind ik de worsteling van Daniel die niet loskomt van zijn verleden en nooit zichzelf durft te laten zien, ja eigenlijk zelf niet eens weet wie hij is...  hoe bevrijdend is de vreemde Jezus in het boek, die zich niet drukmaakt over de kloof tussen kerk en wereld maar gewoon de wereld inspirerend vindt. Het boek daagt uit om je niet zo druk te maken over de grote reddersrol die je msschien voor jezelf hebt uitgedacht, maar wel om na te denken over je eigen bijrol in de wereld die Jezus liefheeft.