Den Haag - Durban - Parijs

Wat hebben deze steden met elkaar te maken? Vorige week kreeg ik naar aanleiding van een blogbericht een mail uit Durban over een reactie van iemand uit Parijs.
Het begon op kerstavond 2005. 2 Nigeriaanse mannen hadden op straat een uitnodiging gekregen voor de kerstviering van de Havenkerk. Ze kwamen in de kerk en er ontstond iets van contact. Ik ken de 2 mannen eigenlijk alleen van de paar keer dat ik ze in een kerkdienst heb gezien en ontmoet. Na een aantal maanden waren ze weer verdwenen. Ze waren illegaal, opgepakt door de politie en het land uitgezet. Na jaren heeft één van hen via Facebook contact weten te leggen met Hans Vel Tromp. Hans was in de tijd dat deze 2 mannen in de Havenkerk kwamen als pastoraal werker/gemeentestichter verbonden aan de Havenkerk. Momenteel werkt Hans in Durban aan een nieuwe 'Harbour Church' (zie bericht 'De Havenkerk op TV van 18 maart). Hans had een link naar mijn blog op Facebook gezet waarop de volgende reactie uit een Banlieu in de buurt van Parijs kwam:  "i'm filled with emotion as i get to see pastor peter again. God bless both of u." Aan Hans heeft hij laten weten dat hij in de Havenkerk tot geloof is gekomen. Sinds die tijd leest hij in de Bijbel, hij gaat naar de kerk in zijn buurt. Ik was ook 'filled with emotion' toen ik dit berichtje las. Je ziet mensen gaan en komen in de Havenkerk. Heel vaak zie je geen vrucht. Als er dan zo'n berichtje komt uit de Banlieus bij Parijs... thank you Isaac. God bless you!

Een spiegel van de buurt?

Als je kerk in de buurt wilt zijn, dan wil je ook graag dat de mensen in de kerk een afspiegeling zijn van de mensen in de buurt. In de Schilderswijk is een kleine 10% van de bewoners van Nederlandse afkomst. De grootste bevolkingsgroepen komen uit Turkije, Marokko en Suriname. Daarnaast zijn er nog een tal van landen waar mensen vandaan komen. De Schilderswijk is een echte multiculturele wijk. En door de grote groepen Turken en Marokkanen dus ook een overwegend Moslim-wijk. Wat betekent de aanwezigheid van zo veel moslims voor de Havenkerk? We beseffen dat het begint met goed contact. In de loop van de jaren is wel iets van contact ontstaan, maar naar ons idee nog te weinig. We bidden er voor dat er meer contacten mogen groeien. Gisteren hadden we voor het eerst een bijeenkomst van een groepje mensen die visie hebben voor contact met moslims. Mooi is om te zien dat veel mensen al allerlei contacten hebben met moslims op het werk of in de buurt. We hebben samen nagedacht over wat we kunnen betekenen voor moslims in de buurt. Maar wat willen we dan eigenlijk? Het gaat volgens mij om een open en eerlijke ontmoeting, om laten zien dat je goede buur kunt zijn met elkaar, om samen te spreken wat ons ten diepste bezig houdt, om te delen hoe ons geloof kleurt hoe we in het leven staan...Willen we dan ook dat ze gaan geloven in Jezus? Bij een open en eerlijke ontmoeting hoort dat je open en eerlijk bent over wat je ten diepste gelooft. Wij geloven dat mensen door geloof in Jezus tot hun bestemming komen. Dat geldt ook voor onze moslimnaasten. We gunnen het ze graag!

een prachtige doopdienst

Er is maar 1 Havenkerk, maar die uit zich in verschillende vormen. De afgelopen jaren is er naast de mensen die in de zondagochtenddienst komen een soort huisgemeente gevormd die samenkomt op de zondagmiddag: gewoon, rond de tafel met een groepje die ondertussen gegroeid is tot zo'n 15 mensen gemiddeld, samen kerk zijn. Afgelopen zondag beleefde deze groep een hoogtepunt in zijn bestaan: er werd één van de leden gedoopt, een vrouw van 87 jaar. Ze was al tijden oprecht christen, maar nog nooit was ze gedoopt. Nu eindelijk gebeurde het. Voor deze ene keer was de groep wat groter. Meer dan 40 mensen hebben deze doop meegemaakt. Het bijzondere van deze zondagmiddag groep is dat alle leden komen uit de directe buurt van de Havenkerk. Sommigen hebben een kerkelijke achtergrond (vooral Katholiek of Leger des Heils) maar eigenlijk voor allemaal geldt dat ze los stonden van de kerk voordat ze met de Havenkerk in contact kwamen. In de loop van de tijd is de verbondenheid met de kerk gegroeid, is ook het verlangen naar God gegroeid en is de gemeenschap van deze mensen met elkaar steeds hechter geworden. Ze zijn een echte huisgemeente geworden die toezien op elkaar. Tegelijk horen ze bij de rest van de Havenkerk. Ze voelen zich niet thuis in een drukke dienst met al die vriendelijke jonge mensen met hun mooie gezinnetjes. Soms is dat net wat te veel... Tegelijk ervaren ze het als bijzonder om deel uit te maken van een kerk samen met dokters en advocaten, waar niemand neer kijkt op een ander. Een aantal keren per jaar komt alles samen: een unieke groep mensen met een diversiteit die ik nergens anders ben tegen gekomen. Op andere momenten is de ontmoeting onderling er in kleiner verband. Maar ook op momenten dat we in gescheiden groepen bij elkaar komen weten we: we horen bij elkaar. Dat maakt de Havenkerk uniek. De doop van zondag markeerde de zelfstandigheid van de middaggroep ten opzichte van de zondagochtendgroep. En zo hoort het ook: we maken samen deel uit van één kerk, niet de ene groep afhankelijk van de ander, maar gelijkwaardig. En we leren van elkaar.