maandag 10 oktober 2011

Afscheid nemen

Afgelopen maanden hebben we op verschillende manier van mensen afscheid moeten nemen. Een gezin verhuisde naar Limburg, een moeder met kind vertrok naar een streng Islamitisch land, een echtpaar vertrok om als zendingswerkers te werken in Mozambique en iemand stierf na een lange lijdensweg. Stuk voor stuk ingrijpende momenten van afscheid. In een kleine gemeente als de Havenkerk voel je het afscheid intens. Afscheid maakt verdrietig. Zeker als iemand afscheid moet nemen van het leven. Maar ook als je weet dat de ander in een moeilijke, zo niet onmogelijke situatie terecht komt!
Aan het begin van de zomer, toen het gezin afscheid nam om te verhuizen zongen de kinderen in de kerk een liedje met de tekst 'er is een God die geen afscheid neemt'. Een liedje met zo'n prachtige eenvoudige diepe tekst. Op dat moment zat ook de moeder in de kerk die wist dat ze met haar dochter afscheid moest nemen van de mensen in de kerk omdat ze verhuizen moest naar haar land van herkomst. Als ik nu contact met haar heb dan hoor ik alleen maar dat ze het erg zwaar heeft. Zij en haar kind zijn christen geworden, maar dat wordt door de familie en de overheid niet geaccepteerd. Frustrerend om de nood te horen, maar verder niets te kunnen doen voor mensen die je zo goed kent. Dan denk ik maar weer aan het simpele kinderliedje: er is een God die geen afscheid neemt...