team van Jeugd met een Opdracht in de Havenkerk

Afgelopen week was een team van Jeugd met een Opdracht op bezoek in De Havenkerk. 7 jonge mensen hebben een week lang in de kerk geslapen en ondertussen van alles gedaan in de buurt rondom de kerk en geholpen met verschillende activiteiten van de kerk. Het was een mooie en vrolijke week. Het is goed dat enthousiaste jonge christenen die willen werken in het koninkrijk van God even een glimp opvangen van een buurt als de Schilderswijk en daarin mensen ontmoeten. Voor ons als Havenkerk was het mooi om een groepje enthousiaste mensen in ons midden te hebben met grote verwachting van God. In het dagelijks leven en werken wordt alles makkelijk gewoon: de bijzondere dingen die gebeuren én de teleurstellingen die je meemaakt horen er gewoon bij. Zo'n groepje jonge christenen van buiten frist de boel weer op. Je gaat zelf ook weer met andere ogen kijken naar je kerk en naar je omgeving. Wat mij betreft: weer met grote(re) verwachting van God!

Afscheid van pastor Jan van Eijken

Afgelopen vrijdag heeft Jan Eijken afscheid genomen van de Schilderswijk. Ruim 12 1/2 jaar heeft hij als coördinator van het pastoraat van de Willibrordparochie gewerkt. Nu moest hij wegens geldgebrek vertrekken. Dat is een groot gemis voor de Schilderswijk! Met hart en ziel was hij verbonden aan het pastoraat in de Schilderswijk. Ik ben blij dat ik Jan als collega heb leren kennen. Zo wie zo zijn de Katholieken hier in de Schilderswijk aanwezig op een manier waar wij als evangelisch georienteerde protestanten veel van kunnen leren. Heel ontspannen weten zij relaties aan te gaan met van alles en iedereen hier in de buurt om in elk geval iets goeds te kunnen doen.
De manier waarop Jan afscheid genomen heeft paste helemaal in zijn stijl: het werd een symposium waar alle belangrijke dingen die hij belangrijk vond voor de Schilderswijk nog eens gezegd moest worden. De titel van het symposium was 'geloof en religie in de Schilderswijk, een sociale factor van betekenis'. Jan hield ons nog eens voor dat de Schilderswijk niet te begrijpen is zonder rekening te houden met de religie van de mensen. En dat integratie pas echt goed kan verlopen wanneer mensen de mogelijkheid krijgen om vanuit de eigen identiteit zich thuis te gaan voelen. Het overheidsbeleid van vandaag is helaas niet gericht op integratie maar op assimilatie. Jan is een bruggenbouwer geweest in de Schilderswijk die mensen aan elkaar verbonden heeft. Jan verbond het werk dat hij gedaan heeft aan Johannes 4, het gesprek bij de bron van Jezus met een Samaritaanse vrouw. Een gesprek tussen een Jood en een Samaritaan over geloof had zo makkelijk kunnen ontaarden in het bestoken van elkaars verschillende leerstellingen. Dat gebeurde niet, het gesprek werd een gesprek over het hart, over wat een mens echt nodig heeft. Zo kom je verder en ontstaat er vreugde uit de ontmoeting.
Jan gaat nu verder werken in Scheveningen en Schipluiden, een hele andere omgeving dan de Schilderswijk. Ik wens hem toe dat hij ook daar kan bruggenbouwen. En dat zijn voorbeeld anderen inspireert om te werken in de Schilderswijk. Ik houd in elk geval vast het beeld van het gesprek van Jezus en de Samaritaanse vrouw bij de bron: het gaat elke keer weer om die ontmoeting van mens tot mens, van hart tot hart.

De Havenkerk op TVOf bekijk de flash versie.

Vorige week zond de ZVK een mooi portret uit van Hans Vel Tromp. Hans is door de NGK van Kampen uitgezonden als zendeling in Zuid Afrika. Het TV-portret van vorige week laat mooi zien hij hij de afgelopen jaren heeft gezocht naar een plek als zendeling die hij uiteindelijk gevonden heeft in Durban. Hans stond samen met mij aan de wieg van de Havenkerk. Hij heeft als gemeentestichter/pastoraal werker een belangrijke bijdrage geleverd aan de totstandkoming van de Havenkerk. Wat hij hier in de Schilderswijk van Den Haag geleerd heeft blijkt hem in grote mate gevormd te hebben. In een multiculturele buurt van Durban waar veel arbeiders van het platteland zijn neergestreken om in het havengebied van de stad te werken ziet hij parallellen met de Schilderswijk. Zoals hij hier in Den Haag gebouwd heeft aan een kerk met mensen waar de kerk helemaal geen oog voor had, zo wil hij ook in Durban aan de slag met mensen waar de kerk geen oog voor heeft. Het doet mij denken aan de gedachte die ik ooit meer dan 20 jaar geleden inkreeg waardoor ik visie kreeg voor een kerk in de Schilderswijk. Ik liep rond in de buurt waar ik net was komen wonen en vroeg me af hoe het komt dat de kerk zo uit zicht was geraakt in de Schilderswijk. Ik realiseerde me dat de Bijbel laat zien dat juist de mensen die er in de maatschappij wat buiten liggen zich aangetrokken voelden door Jezus. Maar in de kerk van nu zijn ze niet te vinden. Ik realiseerde me dat de mens op zich niet zo veel veranderd is, maar dat de kerk kennelijk anders is dan Jezus. Met die gedachte is de visie geboren om een kerk te stichten in de Schilderswijk waar mensen die buiten de boot van onze maatschappij en de kerk vallen zich wel welkom weten. Mooi dat Hans zich geroepen weet om in Durban op soortgelijke manier een kerk te vormen. Van Havenkerk tot Havenstad heet het portret. Leuk straks een zusterkerk in Durban. Ik verheug me er al op om daar ooit een kijkje te komen nemen!

Waar is de kerk?

en waar hoort je plaats te zijn als dominee? Afgelopen zondag was ik een keertje niet in de Havenkerk maar 'op toernee'. 's Morgens in de NGK van Oegstgeest, 's middags in Houten. Op één dag voor meer dan 1000 mensen gepreekt! Wat een contrast met met normale zondagen. De week ervoor had ik achter elkaar 3 diensten gedaan in de Havenkerk. Hoeveel mensen zullen er zijn geweest? De eerste dienst, schat ik, zo'n 40 tot 50; de tweede dienst 2(!) en de derde dienst weer zo'n 10 mensen. Afgelopen zondag zijn er na de beide diensten ongeveer net zo veel mensen naar mij toegekomen om te vertellen dat ze wat hebben gehad aan de preek als er op een normale zondag mensen bij mij in de kerk zitten! Dat doet goed en geeft het gevoel van belangrijkheid ;-). Toch ben ik zondag weer blij als ik gewoon in de Havenkerk ben. Er is geen kerk waar ik me zo thuis voel als daar. Ik ben blij dat het niet zo massaal is, er heerst de sfeer van een hechte familie waar iedereen gekend wordt. Op zich mag van mij de Havenkerk best groeien als die familie sfeer waar iedereen welkom is en gezien wordt maar behouden blijft. Maar het is ook goed om te blijven vasthouden aan het gegeven dat het in het koninkrijk van God niet gaat om getallen. De dienst met 2 mensen is net zo waardevol als de dienst met 600. Natuurlijk ziet het er niet zo uit... in de dienst met 2 aanwezigen buiten mij was de één doof en moest de volgende dag zijn oren uit laten spuiten en de ander was erg bezig met zijn eigen verhaal. Maar we hebben ook samen God gezocht en onze noden bij hem mogen leggen.
Nu is 2 mensen in een kerkdienst wel wat erg weinig. Maar het is het begin van een nieuwe 'huisgroep/gemeente' in de Havenkerk. Afgelopen zondag (zonder mij) waren ze al met zijn achten. Het is een groepje mensen dat wel lijkt op de mensen in de gemeente van Corinthe. Paulus schrijft over hen dat ze in de ogen van de wereld onbeduidend zijn en veracht, maar door God uitgekozen om wat wél iets is te niet te doen. Bij die mensen wil ik zijn, ook al is dat niet altijd makkelijk en denk je best wel eens 'waar doe ik het voor?' En als ik dan af en toe eens een zondag op toernee ga dan krijg ik precies genoeg bevestiging dat ik héél belangrijk ben om het vol te houden. Ik kom helemaal niets te kort.

Elkaar inspireren

Vanmiddag samen met een paar mensen van 'Den Haag in Beweging' een ontmoeting gehad met een paar broeders uit Maastricht. Het was een inspirerend contact. Zowel in Den Haag als in Maastricht is er visie voor gemeentestichting. De manier waarop het opgepakt wordt verschilt. De (vrijgemaakte) kerk van Maastricht heeft ingezet op gemeentestichting door huisgemeentes. Er was een verlangen om missionaire gemeente te zijn. Maar het bleek als kerk moeilijk om echt voet aan de grond te krijgen bij de Maastrichtenaren, mede omdat de gemeente zelf bijna geheel uit mensen van boven de rivieren bestaat. Nu wordt van nieuwe mensen niet meer verwacht dat ze naar de bestaande kerk komen, maar worden ze uitgenodigd in een kleine huisgemeente. Een mooi concept waarbij de huisgemeente echt een complete gemeente is met viering van doop en avondmaal.
Hoe ze op zoek zijn naar een goede vorm van kerkzijn in Maastricht is vergelijkbaar met hoe wij in de Havenkerk zoeken naar hoe we kerk kunnen zijn in de buurt. De uitkomst is verschillend - afhankelijk van de mensen die je zelf hebt in de kerk en de mensen uit de buurt. Ook wij ervaren dat onze manier van kerkzijn op zondag niet past bij veel buurtmensen die zich wel aangetrokken voelen tot geloof en de kerk. In Maastricht hebben ze daarom gekozen voor huisgemeentes helemaal los van de 'moederkerk', wij voor een bont palet van aanbod van samen eten tot groepen rond de bijbel waarbij alles verbonden is aan de Havenkerk zelf. Het leuke is dat je wel van elkaar kunt leren, ook al kies je het als kerk voor verschillende vormen. De overeenkomst is het zoeken naar een manier van kerkzijn die missionair is in de buurt waar je zit.
Zowel in Maastricht als in Den Haag hebben we inspiratie opgedaan bij het concept van Total Church. Binnenkort spreken we elkaar weer... op 9 april. Dan kan jij er ook bij zijn, want dat is op een conferentie over 'Total Church' in Amerongen. Kijk hier voor meer info. Het beloofd een mooie dag te worden. Goed om elkaar te inspireren om kerk te zijn in eigen buurt!

Loslaten

Vanmiddag onze dochter Gerjanne weggebracht naar Schiphol. Ze gaat in haar uppie 4 maanden trekken door Azie. Leuk natuurlijk, maar als ouder kost het ook wat. Je moet wel heel abrupt je dochter van 18 loslaten. Vol spanning wachten we af tot ze morgenmiddag in Kuala Lumpur is geland en wat er daarna allemaal verder volgt. Tegelijk besef ik wat een luxe het is als je op deze manier je kind kunt loslaten. Zij gaat vol vertrouwen  de wijde wereld in en als het goed is doet ze mooie ervaringen op en komt ze over 4 maanden weer thuis.
Heel anders dan een vrouw in de Havenkerk die haar kinderen al 6 jaar niet heeft gezien. Zij trok met mooie beloften uit Nigeria weg naar Europa om geld te verdienen voor haar kinderen, maar kwam hier in een hel. Haar kinderen bleven achter bij hun oma. Ondertussen is de oma overleden en zijn de kinderen bij een tante. Daar is de sfeer niet altijd goed, uiteindelijk is haar oudste zoon weggelopen. Weken heeft ze in spanning gezeten tot ze twee weken geleden een telefoontje kreeg. Hij was aangekomen in... Libië.

Wat zijn er mensen die veel moeten loslaten.