maandag 14 februari 2011

Studeren met voldoening

Zucht... net mijn laatste opdracht afgerond voor dit jaar van mijn sociologiestudie. Volgend seizoen weer verder met 2 nieuwe vakken. Het heeft een aantal (halve) nachten werk gekost, maar ik ben tevreden! Ik heb een ontzettend leuke studie gedaan naar kerkelijk beleid over de betekenis van de kerk voor de samenleving. Met een aantal verrassende ontdekkingen!
Zo heb ik ontdekt dat gemeentestichters allemaal heel enthousiast zijn over de betekenis van de gemeente voor de samenleving. We willen allemaal gemeenschappen stichten waardoor zo veel mogelijk mensen bereikt worden en God leren kennen. Fantastisch! en daar ben ik ook helemaal voor. Maar we zeggen niet of nauwelijks hoe we de samenleving zien en wat we goed vinden voor de samenleving (op dat ene na dan dat het goed is als mensen God leren kennen).
Ook verrassend in een tijd dat overal nieuwe kerkelijke gemeenschappen ontstaan is dat kerkelijke beleidsmakers daar weinig oog voor hebben. In het hele visiedocument van de pkn over de plaats van de kerk in de samenleving is bijna niets te vinden over het belang van de gemeenschap! Hebben ze zitten slapen? (http://www.pkn.nl/5//site/uploadedDocs/KTO%2009-05%20Kerk%20en%20Staat2.pdf)
Ik ben enthousiast geworden van Kennedy, stad op een berg. Ik had het al eerder gelezen, maar nu heb ik echt begrepen wat hij met 'contrasterende gemeenschap' bedoelt. Trouwens, ds. Hans Visser (ja die van de Pauluskerk) had ongeveer het zelfde al 10 jaar eerder geschreven in een prachtig proefschrift. Een volgende keer zal ik meer schrijven over die 'contrasterende gemeenschap'. Nu eerst maar even genieten dat mijn opdracht af is en dat ik van m'n sociologiestudie zelfs nog iets geleerd heb waar ik direct wat aan heb als leider van een kerkelijke gemeenschap.

dinsdag 8 februari 2011

broze gemeenschap

In de kerk draait het om gemeenschap. Of misschien kun je om misverstanden te voorkomen beter spreken van relaties. Toch vind ik het woord gemeenschap wel erg mooi. Bij relaties denk ik meer aan vrienden 1 op 1, bij gemeenschap heb ik een groepje mensen voor ogen. Mensen die misschien geen vrienden van elkaar zijn maar wel samen een groep vormen. Het is mijn ideaal dat we in de kerk een gemeenschap kunnen vormen van mensen die verschillende achtergronden die normaal niet zo maar met elkaar omgaan. Dat lukt soms met vallen en opstaan.
Aan de koffietafel in de kerk komt altijd het wereldnieuws voorbij. Heel bijzonder was het dat afgelopen week daar ook 2 Egyptenaren bij zaten die deelden wat het nieuws uit Egypte voor hen betekende. Eén van onze Schilderswijkse dames benoemde het ook dat het zo mooi is om met allemaal verschillende mensen om de tafel te zitten en met elkaar te spreken. En inderdaad... van de 15 aanwezigen waren er mensen die geboren zijn in Nederland, Egypte, Iran en Marokko. Het maakte me gelukkig dat een hollandse dame uit de Schilderswijk dat als waardevol benoemde.
Maar nog geen uur later bleek al weer hoe broos die gemeenschap is. Twee Iraniërs hadden iets aan elkaar gevraagd in hun eigen taal. 'Wie denken ze wel dat ze zijn en waarom zijn zij eigenlijk in Nederland gekomen om te leven van onze belastingcenten?' was het commentaar.
We hebben dus nog veel te leren. Daarvoor zijn zulke kleine gemeenschappen in de kerk heel belangrijk. We zullen het wel moeten leren om het hier op aarde een beetje gezellig te houden met elkaar. Het is ook essentieel als voorbereiding op de grote toekomst. Dan kunnen we toch ook niet aankomen bij elkaar met: 'wie denk jij wel dat je bent dat je hier mag zijn en mag leven van de genade van Christus'? Tenslotte geldt dat straks voor ons allemaal. Misschien goed om dat nu al vast te bedenken: dat ook het leven nu op aarde een leven uit genade is. Het is in elk geval geen verdienste dat je wieg op een bepaalde plaats heeft gestaan.